ความหมายของลูกปัด

ความหมายของลูกปัด จากประวัติศาสตร์ทั่วโลกแล้วโดยส่วนใหญ่แล้วมักจะมีความเกี่ยวข้องกับสิ่งเหนือธรรมชาติ และสิ่งลี้ลับที่มองไม่เห็น โดยเฉพาะในแถบเอเชียโบราณ เช่น ความเชื่อเรื่องการหว่านลูกปัดที่มีลักษณะเหมือนเมล็ดพืชไว้ใต้ดิน เพื่อให้พืชผลทางการเกษตรอุดมสมบูรณ์

ความหมายของลูกปัด ในยุคสมัยโบราณ ส่วนใหญ่จะเป็นเครื่องรางของขลังและมักจะถูกใช้ในการประกอบพิธีกรรมต่างๆ ที่มีความสำคัญโดยเฉพาะในเรื่องของการเยียวยารักษาโรคภัยไข้เจ็บ นอกจากนี้ยังมีความเชื่ออีกอย่างหนึ่งว่าลูกปัดคือค่าผ่านทางไปสู่โลกหลังความตาย เมื่อเจ้าของลูกปัดสิ้นลมหายใจ

ในยุคต่อๆ มาที่เครื่องประดับจากลูกปัดเริ่มมีวิวัฒนาการ นั่นคือสามารถทำเป็นลูกปัดรูปทรงกลมได้จากวัสดุที่หลากหลาย ก็มีคำอธิบายความหมายทางจิตวิทยาของผู้ที่นิยมเครื่องประดับจากลูกปัดว่า ลูกปัดให้ความรู้สึกปลอดภัยเนื่องจากลักษณะทรงกลมมีความคล้ายลูกตา ทำให้มีความหมายเชื่อมโยงกับการมองเห็นและแสงสว่างนั่นเอง

ลูกปัดในสมัยโบราณ ถ้าเคยอ่านเจอสมัยเรียนประวัติศาสตร์ทั้งของไทยหรือต่างประเทศ จะพบข้อมูลที่ว่าสมัยก่อน ลูกปัดเคยใช้แลกเปลี่ยนแทนเงินในการค้าชายอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งมีการกำหนดมูลค่าตามมาตรฐานแลกเปลี่ยนเช่นเดียวกับเงินในตลาดอย่างชัดเจน และก็ได้รับการยอมรับจากผู้ใช้ เพราะลูกปัดถือเป็นของมีค่าที่พกพาง่าย

และอีกหนึ่งความหมายของลูกปัดที่มีให้เห็นตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันนี้ก็คือ ความหมายทางศาสนาในด้านการใช้ประกอบพิธีกรรม ซึ่งจะเห็นได้จากภาพนักบวชในประเทศแถบเอเชีย เช่น จีน ทิเบต ที่มีสร้อยลูกปัดทั้งสร้อยคอ สร้อยข้อมือ เป็นเหมือนเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ที่สวมใส่ติดตัวตลอดเวลา อีกทั้งยังเป็นส่วนหนึ่งของการใช้สวดมนต์บูชาด้วย